معنی سخت زه - جستجوی لغت در جدول جو

سخت زه(سَ زِهْ)

لغت نامه دهخدا

ستیزه

ستیز، جنگ وجدال، دشمنی و سرکشی، ناسازگاری، کشمکش، لجاج، عناد

فرهنگ فارسی عمید

سخت پا

پایدار، ثابت، با دوام

فرهنگ فارسی عمید

سخت رو

پررو، گستاخ، بی شرم
اخمو، کسی که اخم کند و چین بر ابرو انداخته و روی خود را درهم بکشد، متربّد، ترش روی، بداغر، عبوس، زوش، تندرو، عبّاس، ترش رو، روترش، عابس، اخم رو، دژبرو، تیموک، بداخم، گره پیشانی

فرهنگ فارسی عمید

سختانه

سخن درشت که به کسی بگویند، سخن سخت

فرهنگ فارسی عمید

سخت سر

سرسخت، جان سخت، پرطاقت، لجوج

فرهنگ فارسی عمید

سخت دل

دل سخت، سنگدل، بی رحم

فرهنگ فارسی عمید

سخت دل

(سَ دِ)

دهی است از دهستان چهار اویماق بخش قره آغاج شهرستان مراغه واقع در 18 هزارگزی شمال باختری قره آغاج و 7 هزار و پانصدگزی جنوب شوسۀ مراغه بمیانه. هوای آن معتدل و دارای 100 تن سکنه است. آب آنجا از چشمه سار تأمین میشود محصول آن غلات، نخود و شغل اهالی زراعت و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

سخت دل

(سَ دِ)

کنایه از بی مهر و سنگدل. (آنندراج). ظالم. (مجموعۀ مترادفات ص 241). غلیظ القلب:
دلیری سیه نامه ای سخت دل
ز ناپاکی ابلیس از وی خجل.
سعدی.
ای سخت دلان سست پیوند
این شرط وفا بود که بی دوست...
سعدی.
ای سخت دل تا به این اطفال هیچ رحم نکنی. (تاریخ قم ص 250)

لغت نامه دهخدا

سختانه

(وَ کَدَ)

سخن سخت و درشت را گویند. (برهان). سخن سخت روبرو گفتن. (آنندراج) :
چومی آید برین بر گویم آخر
مگو سختانه روبارویم آخر.
نزاری قهستانی

لغت نامه دهخدا

سخت پی

(سَ پَ / پِ)

نیرومند. قوی. (ولف). پرزور که مقاومت داشته باشد:
کنون تا به بینم که با جام می
همی سست باشی وگر سخت پی.
(شاهنامۀ فردوسی چ بروخیم ج 9 ص 2849)

لغت نامه دهخدا

سخن زن

(نَ کَ)

شاعر. (انجمن آرا) (آنندراج). کنایه از شاعر و قصه خوان و سخن گزار. (برهان) ، سخن فهم. (برهان). صاحب فهم. (آنندراج) (انجمن آرا) ، افترا کننده. (برهان)

لغت نامه دهخدا

سفت زن

(نَ / نُو)

اسب سفت زن، آنکه دست او از طرف شانه لنگد:
سفت زن اسب که از شانۀاو در رفتن
هر زمان آید در گوش دگرگون دستان.
جوهری هروی

لغت نامه دهخدا

لخت گه

(لُگَهْ)

در لهجۀ مازندران، به غرق هلاک شدن. غرق شدن. غرقه شدن. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سخت رو

(سَ)

سخت روی. کنایه از مردم درشت و ناهموار. (آنندراج) :
جوان سخت رو در راه باید
که با پیران بی قوت بیاید.
سعدی

لغت نامه دهخدا

سخت زور

(سَ)

کنایه از پر زور. (آنندراج) : چنانکه او را (هرمز) دل آور و سخت زور گفتندی. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 20).
ز سختی که زد رومی سخت زور
سرش را در آخرگهش کرد کور.
امیرخسرو (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سخت سا

(سَ)

نام داواز کشتی که هندیان گهسا گویند. (غیاث) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سخت کش

(نَ ظَ کَ دَ / دِ)

آنکه کمان سخت را بکشد. (آنندراج) :
تنی چندبگزید عیاروش
کماندار و سختی کش سخت کش.
نظامی.
، ستور که رام نباشد. که منقاد نباشد. سرکش:
ابلیس در جزیره تو برنشست
بر بی فسار سخت کش توسنش.
ناصرخسرو (دیوان چ کتاب خانه تهران ص 228)

لغت نامه دهخدا

سختویه

(سَ یَ)

قریۀ سختویه مشهور بسختان در خارج دروازۀ قصاب خانه شیراز از پهلوی باروی شهر میانۀ جنوب و مشرق شیراز است. (فارسنامۀ ناصری)

لغت نامه دهخدا

تخت نه

(اَ هََ)

در بیت زیر معادل تخت نشان آمده است:
وی بصدای صریر خامۀ جان بخش تو
تاج ده اردشیر، تخت نه اردوان.
خاقانی.
رجوع به تخت نشان شود

لغت نامه دهخدا